To właśnie chwała naszego Pana Jezusa Chrystusa lub, innymi słowy, Jego doskonały, nienaganny charakter, objawiający się pośród różnych okoliczności codziennego życia, jest tematem, książki. Wszystko w Nim było dla Boga nieustannie ofiarą o miłej wonności. Wszelki przejaw tego, kim rzeczywiście był, bez względu na to, w jakim stopniu zauważalny przez otoczenie oraz zupełnie niezależnie od sytuacji, w jakiej się znalazł, był dla Boga zawsze niczym najwonniejsze kadzidło. To właśnie w Jego Osobie, wyłącznie w Nim, człowiek został pojednany z Bogiem. W Nim Bóg na nowo znalazł swoje upodobanie w człowieku – całkowite zadowolenie niewypowiedzianie większe niż kiedykolwiek wcześniej, ponieważ w Panu Jezusie człowiek znaczy dla Boga o wiele więcej, niż kiedykolwiek mógłby znaczyć nawet w wiecznie nienaruszonym stanie niewinności Adama.
W rozważaniach, które masz przed sobą, a które traktują o wspaniałości moralnej Pana Jezusa, zawarta jest z pewnością tylko nikła część tego cudownego tematu. Być może jednak owo niedoskonałe przecież dzieło będzie dla niejednego czytelnika bodźcem, aby pomyślał o Panu Jezusie – a już i to będzie dla niego błogosławieństwem, które pogłębi poznanie i społeczność z Nim lub też doprowadzi do znalezienia w Nim wiecznego zbawienia, pokoju duszy i życia.
Co wiemy o Bogu? Odpowiedzi na to pytanie człowiek poszukuje już od początku istnienia wszechświata. Ponieważ powstało tak wiele różnych teorii na ten temat, wielu ludzi jest zdezorientowanych i nie wie, gdzie szukać prawdy. Dlatego tak cenne jest świadectwo Pisma Świętego, Biblii. W tej Księdze nad księgami Bóg pokazał ludziom, kim On naprawdę jest.
Jednak nie możemy zgłębiać tego tematu jedynie naszym umysłem – potrzebujemy przede wszystkim wiary, gdyż czytamy: „Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają” (Hebrajczyków 11,6).
Apostoł Piotr otrzymał od Pana Jezusa nie tylko klucze Królestwa Niebios, lecz również zadanie, by paść Jego trzodę i strzec (Jana 21) oraz wzmacniać swoich braci. W pierwszym Liście apostoł Piotr przedstawia wciąż na nowo Pana Jezusa, jako przykład do naśladowania dla wierzących.
W drugim Liście apostoł Piotr ostrzega wierzących przed fałszywymi nauczycielami i naśmiewcami. Wspomina również przemienienie uwielbionego Chrystusa na górze, które symbolizuje wypełnienie zapowiedzi proroków Starego Testamentu odnośnie przyszłego Królestwa i chwały Chrystusa. Niemniej zanim to nastąpi, musi nadejść całkowite zepsucie w chrześcijaństwie na skutek również fałszywych nauk, o czym zarazem pisze apostoł Piotr. W świadomości tych wydarzeń, wierzący mają wzrastać w łasce i poznaniu Pana Jezusa Chrystusa.
List Jakuba wzywa nas do życia w wierze. Jego autor, posługując się licznymi obrazami, porusza kwestie stanowiące wyzwanie dla chrześcijańskiego życia. Pokazuje, co odróżnia człowieka, który mieni się być chrześcijaninem, a jego życie w żaden sposób tego nie potwierdza, od człowieka, który odznacza się szczerą wiarą pochodzącą z serca. List Jakuba uświadamia nam, że:
Szczera Wiara ostoi się w czasie prób,
Szczera Wiara słucha Słowa Bożego i wykonuje je,
Szczera Wiara potwierdzona jest przez uczynki,
Szczerą Wiarę cechuje powściągliwość języka,
Szczera Wiara podporządkowuje się we wszystkim Bogu,
Szczera Wiara oczekuje cierpliwie przyjścia Pana.
List do Kolosan nie przekazuje nam nowych prawd wiary. To, co omawiane jest w tym liście, możemy odnaleźć albo w Liście do Rzymian, albo w Liście do Efezjan. List do Kolosan leży dokładnie pomiędzy oba tymi listami. W swoich pouczeniach sięga dalej niż List do Rzymian, jednak nie tak daleko jak List do Efezjan. W Liście do Rzymian centralne miejsce zajmuje śmierć Pana Jezusa. Jego śmierć na krzyżu jest podstawą naszego zbawienia. List do Efezjan natomiast wiele miejsca poświęca zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Choć list ten również przedstawia Jego śmierć jako punkt wyjściowy wszystkich chrześcijańskich błogosławieństw, to jednak podkreśla, że otrzymaliśmy je dzięki Jego zmartwychwstaniu. To dlatego w Liście do Efezjan mamy przed sobą Pana Jezusa, który co prawda był umarły, ale powstał z martwych. List do Kolosan ukazuje nam obie strony. Poucza nas, że umarliśmy z Chrystusem i że z Nim zostaliśmy wzbudzeni z martwych.
Książka jest rozważaniem 17 rozdziału Ewangelii Jana – modlitwy Pana Jezusa Chrystusa.
Chrześcijaństwo istnieje od około dwóch tysięcy lat. Przez ten czas powstało i rozprzestrzeniło się wiele dobrych, ale także wiele złych nauk. W tych ponad dwudziestu stuleciach w imię chrześcijaństwa dokonano wiele dobrego, ale także z powodu ludzkiego egoizmu – wiele złego. Gdy myślimy o tym okresie, rodzi się pytanie: co jest właściwym fundamentem chrześcijaństwa? Odpowiedzi może nam udzielić jedynie Słowo Boże. Odpowiedź tę chcemy rozpatrzyć z trzech stron:
1. W centrum chrześcijaństwa znajduje się osoba Jezusa Chrystusa - Syna Bożego
2. Wiara chrześcijańska wychodzi naprzeciw ludzkim trudnościom
3. Prawdziwe chrześcijaństwo ubogaca serce wierzącego
Czterech inspirowanych pisarzy zostało użytych przez Boga, by opisać w Ewangeliach Syna Bożego, Pana Jezusa, który przyszedł do nas ludzi na ziemię. To właśnie cztery Ewangelie przedstawiają nam zarazem ludzi, którzy mieli osobiste spotkania z Panem Jezusem. Chociaż otaczały Pana Jezusa niejednokrotnie tłumy, gdy głosił im Słowo Boże, to jednak nie były Jemu obojętne problemy i sprawy pojedynczych osób. Jego indywidualne podejście do ludzi, sposób traktowania ludzi i wyjście ich potrzebom naprzeciw, pozwalają nam w niezwykły sposób ujrzeć Osobę Pana Jezusa – kim był On dla ludzi.
List do Tesaloniczan ze względu na swój charakter ukazuje bardziej niż inne listy Nowego Testamentu niezaprzeczalną prawdę o przyjściu Pana Jezusa w celu pochwycenia wierzących. Jest to dokument Słowa Bożego, którego odbiorcami byli ówcześni Tesaloniczanie, ale tak samo przemawia i do nas w obecnym czasie, ukazując prawdziwość życia wiary oraz świadome i żywe oczekiwanie na powtórne przyjście Zbawiciela. Książka ta podejmuje temat praktyki życia chrześcijańskiego ukazanego w tym liście, aby w ten sposób rozbudzić i utwierdzić u czytelnika nadzieję w oczekiwaniu na przyjście Pana Jezusa w celu pochwycenia prawdziwie wierzących ludzi, którzy wspólnie tworzą Jego Zgromadzenie na tej ziemi.
Obecność Ducha Świętego na ziemi jest jedną z najbardziej charakterystycznych i znaczących cech chrześcijaństwa. Dlatego ważne jest, aby mieć klarowne wyobrażenie o istocie i osobie Ducha Bożego.
Już wierzący w Starym Testamencie wiedzieli o istnieniu Ducha Bożego i znali Go jako moc, dzięki której byli w stanie wykonywać szczególne zadania, powierzone im przez Boga. Niemniej jednak objawienie Ducha Świętego w Nowym Testamencie sięga głębiej. Duch Boży zostaje przedstawiony jako osoba-Bóg, która po dokonanym dziele odkupienia, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Chrystusa zstąpiła na ziemię i mieszka w wierzących. Jego działalność ma na celu uwielbienie Pana Jezusa.
Oparte na klarownej nauce biblijnej wnikliwe rozważenie tego tematu jest absolutnie niezbędne dla każdego chrześcijanina, aby w praktyce – w życiu osobistym, jak i zborowym – mógł orientować się według wypowiedzi Pisma Świętego.
Książka Kamienie milowe w życiu chrześcijanina powstała po to, aby pomóc wierzącym, w szczególności młodym, w dwóch ważnych kwestiach, z którymi każdy prawdziwy chrześcijanin musi się wcześniej czy później zetknąć. Chodzi tu o chrzest oraz o łamanie chleba. Nie ujmuje to jednak w żaden sposób czegokolwiek z faktu, że także ci, którzy już od dawna idą za Panem, będą mogli odnieść głęboką korzyść przez zajmowanie się tym tematem. Każdy, kto na tej ziemi pragnie kroczyć z Panem Jezusem, służyć Jemu i sprawiać Mu radość, niech czuje się serdecznie zaproszony, aby z modlitwą przeczytać tę książkę. Czytelnik nie powinien jednakże oczekiwać od tej książki całkowitego i wyczerpującego omówienia tego tematu. Kamienie milowe w życiu chrześcijanina stanowią z całą pewnością jedynie wprowadzenie do niego, omawiając zasadnicze zagadnienia z nim związane i mają posłużyć za swego rodzaju zachętę do dalszego pogłębiania go. Temat chrztu został tutaj przedstawiony w sposób raczej skondensowany, dając jego ogólny8 kamienie milowe w życiu chrześcijanina zarys bez zajmowania się szczegółami. Na końcu każdego rozdziału znajduje się streszczenie, które podsumowuje i jeszcze raz podkreśla najważniejsze punkty omawianego przedmiotu.
Niniejszy komentarz podejmuje tematykę drugiego Listu do Tesaloniczan, który jest biblijnym dokumentem, a podobnie jak pierwszy list, został napisany przez apostoła Pawła. Głównym tematem drugiego listu jest przyjście Pana Jezusa w mocy i chwale, czyli widzialnie dla tego świata, ale również razem z wierzącymi, co Biblia nazywa dniem Pańskim. Jednakże aby było to możliwe, musi nastąpić najpierw pochwycenie wierzących przez Pana Jezusa do nieba, co z kolei jest ważnym tematem pierwszego listu do Tesaloniczan. W drugim liście apostoł Paweł niczym ojciec również poucza Tesaloniczan w obliczu fałszywych nauk i nawet rzekomo przez niego napisanego listu, jakoby już nastał dzień Pański. Dzięki tym okolicznościom uzyskujemy w tym liście krótki, ale treściwy przegląd wydarzeń poprzedzających ponowne przyjście Pana Jezusa na tą ziemię. Apostoł umacnia również w tym liście wierzących Tesaloniczan, aby wytrwali do końca ze względu na liczne prześladowania i poucza o godnym postępowaniu na tej ziemi, zarazem utwierdzając ich w nadziei, którą było dla nich jedynie oczekiwanie na ponowne przyjście Pana Jezusa Chrystusa.
Tematem zakochania, zaręczyn i zaślubin zajmowało się już wiele pokoleń przed nami. Jest to temat bardzo stary, jednak nie przestarzały. Wręcz przeciwnie, jest on wciąż niezmiernie aktualny i każde pokolenie jest na nowo z nim konfrontowane. Jest to temat bardzo interesujący i ważny, zwłaszcza dla wszystkich, którzy jeszcze nie są w związku małżeńskim, jak również dla rodziców i tych, którzy chcą pomóc młodym ludziom i służyć im dobrą radą. Z całą pewnością niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw.
To, czy w naszym związku będziemy szczęśliwi, czy też nie, jest bardzo istotne. Małżeństwo może być wspaniałym błogosławieństwem lub nieustannym nieszczęściem. Krok w kierunku szczęścia bądź nieszczęścia w małżeństwie stawiamy bardzo wcześnie, najpóźniej zaś w tym momencie, kiedy podejmujemy decyzję odnośnie wyboru naszego przyszłego partnera życiowego. Dlatego nie powinniśmy być lekkomyślni!
W Starym Testamencie, Bóg powołał dla siebie jeden naród, natomiast Nowy Testament przedstawia nam, że w dzień Zielonych Świąt Bóg powołał dla siebie lud dla swojego imienia (Dz. Ap. 15,14) z wielu narodów – kościół.
Dzieje Apostolskie opisują początki kościoła (zgromadzenia). Co prawda nauka o kościele została nam przekazana nieco później za pośrednictwem apostoła Pawła, ale z księgi Dziejów Apostolskich możemy się nauczyć, w jaki sposób Bóg powołał kościół do istnienia, co cechowało go od samego początku i jaką rozwijał działalność. Ponieważ cechy pierwotnego kościoła powinny charakteryzować także nas, żyjących dzisiaj, studiowanie tej księgi ma bardzo praktyczne znaczenie.
W tej części rozważania Dziejów Apostolskich podjęte zostały szczegółowo trzy ważne tematy odnoszące się do biblijnej nauki, mające zastosowanie w obecnym czasie:
• Obietnica Ducha Świętego
• Wniebowstąpienie Pana
• Powołanie dwunastego apostoła
Patrząc na dzisiejsze chrześcijaństwo, możesz zadawać sobie takie pytania:
Dlaczego właściwie istnieje tak wiele różnych ugrupowań chrześcijańskich?
Jak mogę znaleźć chrześcijan, którzy zgromadzają się zgodnie ze Słowem Bożym?
Czy istnieje sposób, aby urzeczywistniać jedność Kościoła zgodnie z myślą Bożą, jedność skupioną wokół osoby Pana Jezusa w jej centrum?
Celem tej publikacji jest przeanalizowanie pochodzenia obecnych podziałów w chrześcijaństwie i wykazanie, że istnieje sposób, aby urzeczywistniać jedność Kościoła zgodnie z Bożym zamysłem – jedność, której prawdziwym centrum jest osoba Pana Jezusa. Natomiast nie jest jej celem powiązanie jej z jakąkolwiek z istniejących organizacji i ugrupowań chrześcijańskich, lecz jasne wskazanie drogi powrotu do Słowa Bożego.
Jest naszym głębokim pragnieniem, aby Bóg użył poprzez tę broszurkę Swego Słowa, by dać nam zachętę, aby na miłość Pana Jezusa, który umiłował Swój Kościół (Efezjan 5, 25) dać szczerą i godną odpowiedź.
„Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie (…)”.
Co miał na myśli apostoł Paweł pod pojęciem „Kościół”, gdy pisał te słowa do chrześcijan w Efezie? Jakiś szczególny rodzaj budynku? Czy też religijną część społeczeństwa? Albo największy i najbardziej znany kościół na świecie?
Zgodnie z tym co pisze Biblia – Słowo Boże, kościół jest budowlą, ale nie wzniesioną rękami ludzkimi. Owszem, kościół jest częścią społeczeństwa, ale tworzą go ludzie, którzy są odkupieni krwią Chrystusa. Kościół jest więc żywym organizmem, a nie martwą budowlą z kamienia. Bóg Duch Święty mieszka w Kościele i wspomaga go we wszystkim. W tej książce autor prowadzi czytelnika w kompleksowym studiowaniu tych części Biblii, które ukazują tematykę kościoła. Autor każdorazowo wskazuje na Słowo Boże, jako jedyne źródło wiedzy i autorytetu w tym temacie. Bóg troszczy się o to, żebyśmy sami wiedzieli jak należy się zachowywać w „(…) domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego”. Odpowiedzmy więc stosownie na troskę Boga w tej sprawie.
Ta książka z założenia skierowana jest do ludzi nawróconych, których szczerym pragnieniem jest poznawanie Bożej woli. Dlatego jesteśmy pewni, że znają oni wartość Biblii i nie trzeba przekonywać ich o tym, iż jest ona Słowem Bożym, ponieważ sami doświadczyli jej przemożnego działania w swoim życiu.
Nie powinniśmy jednak myśleć, że jako ludzie wierzący nie jesteśmy narażeni na działanie wroga. Kto narodził się na nowo, nie jest automatycznie raz na zawsze uwolniony od niewiary i niewiedzy w sprawach Bożych. Zarówno nasze zaufanie do Bożego Słowa, jak i jego znajomość muszą ciągle wzrastać. Piszemy to dlatego, gdyż obserwując chrześcijan, zauważyliśmy, że wróg czyni wszystko, aby oddalić dzieci Boże od Słowa Bożego. Czyni to w różny sposób. Po pierwsze, zabiega o to, aby wierzący nie studiowali dogłębnie Bożego Słowa. Obowiązki dnia codziennego, różne troski i zmartwienia, postawienie w centrum człowieka zamiast Boga podczas spotkań wierzących - to wszystko ma służyć temu, by człowiek wierzący nie poznał głębi Bożego Słowa i na zawsze pozostał dzieckiem we wierze miotanym lada wiatrem nauki.
Trzymasz w ręku książkę, w której zostały poruszone tematy dotyczące wielu obszarów życia chrześcijańskiego. Proszę, abyś podczas czytania jej wziął do ręki Biblię, a wtedy będziesz mógł znaleźć potwierdzenie tego, o czym piszę na podstawie Słowa Bożego.
Przytoczone w książce przykłady pomogą Ci zrozumieć biblijną naukę, zaś szczegółowy spis treści ułatwi odnalezienie odpowiedzi na konkretne pytania pojawiające się w Twoim sercu.
Życzymy ci wiele radości przy studiowaniu Słowa Bożego, w nadziei, że pomocne w tym okażą się także myśli zawarte w niniejszej książce.
Ludzie ciągle zadają sobie pytanie, co przyniesie im przyszłość. Kryzys gospodarczy i finansowy, upadek rządów, masowe demonstracje, inflacja, niepewność geopolityczna, kryzys surowcowy: dokąd to może nas zaprowadzić? Czego możemy się spodziewać? Czy świat upadnie czy nie? Czy geniusz ludzki rozwiąże problemy ekonomiczne, polityczne i socjalne?
Odpowiedź na te pytania znajdziemy tylko w Biblii. Bóg pisze historię, zanim się ona wydarzy: „Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę” (Izaj. 46,10).
Biblia zawiera wiele wypowiedzi wyprzedzających fakty i wszystkie wypełniły się z niewiarygodną precyzją. Dlatego powstaje pytanie: Co mówi Biblia o wydarzeniach, które nastąpią w przyszłości?
W niniejszym rozważaniu mającym formę pytań i odpowiedzi, postaramy się skrótowo opisać te zagadnienia, zaś na końcu umieścimy graficzne przedstawienie opisywanych wydarzeń.
Książka ta przekazuje w ciekawy i interesujący sposób czystą ewangelię i dlatego jest zarówno dobrą lekturą, jak i podarunkiem.
Z niezaprzeczalną dosadnością i trafnością stawia jasno, tak szczególnie chętnie pomijaną dzisiaj, sprawę wieczności! Chodzi tu o pytanie: „Czy Jezus Chrystus jest również moim osobistym Zbawicielem i Panem?”
Kolejne opowiadania czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem. Książkę tę polecamy nie tylko młodym i starszym czytelnikom, ale również wszystkim, którzy poszukują dobrej i rzeczowej ilustracji do Biblii.
Już ponad 2000 lat upłynęło od momentu, gdy w Betlejem Judzkim narodził się Pan Jezus – Zbawiciel świata. Bóg pragnął zbawić świat i dlatego posłał na ziemię swojego Syna. Czterej ewangeliści prowadzeni Duchem Świętym, opisują Osobę Pana Jezusa Chrystusa, Jego życie oraz dzieło na krzyżu Golgoty.
Książka, którą trzymasz w ręce: „Manna na co dzień cz-1”, jest komentarzem do relacji ewangelistów oraz pomocą w regularnym czytaniu Biblii. Na każdy dzień wyznacza do przeczytania krótki odcinek Ewangelii, krótko go wyjaśniając.
Dalszy ciąg komentarza do Nowego Testamentu utrzymany w formie codziennego „odcinka”. Książka znakomicie pomaga w regularnym i systematycznym czytaniu Biblii i zachęca do zastanawiania się nad jej treścią.
Manna na co dzień cz-2 obejmuje zakres od Dziejów Apostolskich do 2. Listu do Koryntian.
Dalszy ciąg komentarza do Nowego Testamentu utrzymany w formie codziennego „odcinka”. Książka znakomicie pomaga w regularnym i systematycznym czytaniu Biblii i zachęca do zastanawiania się nad jej treścią.
Manna na co dzień cz-3 obejmuje zakres od Listu do Galacjan do Objawienia Jana.
Książka ta została napisana w 1991 roku jako zachęta dla czytelnika zainteresowanego proroctwami Biblii dotyczącymi biblijnej historii czasów końca. Autor daje nam rzetelny przegląd tego, co na ten temat mówi całe Słowo Boże. Przy komentowaniu korzysta dość szeroko z dobrej, uznanej literatury, napisanej w tym interesującym temacie. Sporadycznie ustosunkowuje się do ówczesnych krajów, wydarzeń politycznych i konkretnych osób.
Patrząc na to z perspektywy roku 2007 możemy zrobić bardzo ciekawe spostrzeżenia, że minęło tylko piętnaście lat, ale w historii zaszły gwałtowne i zasadnicze zmiany. Upadł system jawnie deklarujący ateizm na terenach byłego ZSRR. Powstałe państwa ubrały religijne płaszcze, ale czy zmienili się również ludzie w tych państwach? Z pewnością człowiek zmienia się wolniej niż historia. Szczególnie, gdy był kształtowany od kilku pokoleń dla potrzeb wojującego ateizmu. Również z pewnością możemy powiedzieć, że w tych piętnastu latach da się zauważyć postępującą na całym świecie ogólną
laicyzację i ateizację wszystkich religijnych ludzi, a szczególnie dotyczącą ludzi w chrześcijaństwie. Prowadzi to w konsekwencji do ukrytej wrogości lub jawnej niechęci odnośnie Boga i Chrystusa, którego posłał i który urzeczywistnił, będąc tutaj na ziemi, prawa miłości i wolności bożej. Ciągle rosną więc armie gotowe zdecydowanie przeciwstawiać się wszystkiemu co Boże. Do końca dziejów historii mogą one ubierać się jeszcze w różne mundury i zajmować różne pozycje, ale w końcu pod jednym sztandarem wyruszą na bój swój ostatni. Bo czy człowiek może zniszczyć Boga i ostać się?
Pozycja ta w krótki, rzeczowy sposób analizuje znane pojęcia, które wiążą się z ruchem charyzmatycznym, np. chrzest Ducha, mówienie językami czy modlitwa o uzdrowienie. W swojej argumentacji autor stara się odwoływać wyłącznie do wypowiedzi z Pisma Świętego.
Pomimo licznych publikacji na temat darów Ducha książka ta może stanowić stosowną pomoc dla wszystkich, którzy konfrontowani są z praktykami typowymi dla ruchu charyzmatycznego. Raz po raz podkreślany jest autorytet Biblii, jedynego zobowiązującego kryterium oceny. Mieszkający w każdym narodzonym na nowo chrześcijaninie Duch Święty jest na pierwszym planie przedstawionych tu rozważań.
Ostatnio pewien chrześcijanin zadał mi następujące pytanie: „Skąd właściwie wiemy, że Pan Jezus tylko w trzech ostatnich godzinach na krzyżu został ukarany przez Boga za nasze grzechy?”. Właśnie to pytanie i powiązane z nim krótkie udzielenie odpowiedzi doprowadziły mnie do ponownego, intensywnego zajęcia się tym wspaniałym tematem. Uświadomiłem sobie wówczas, w jak różnorodny, rozmaity sposób Pismo Święte mówi o cierpieniach Chrystusa.
Jednakże nie jest to moim zamiarem, aby rozważać wszystkie miejsca w Biblii dotyczące cierpień Chrystusa – byłoby trudno je nawet wszystkie wymienić. Moim celem jest to, aby zwrócić naszą uwagę na znaczenie przebłagalnych cierpień naszego Zbawiciela (tzn. tych dla odpuszczenia grzechów) i pokazać również to, że On cierpiał od początku do końca swojej ziemskiej wędrówki. Ale to właśnie w trzech godzinach ciemności na krzyżu doświadczył sądu Bożego nad grzechem i poniósł śmierć jako zapłatę za grzech (por. Rzym. 6,23), abyśmy na wieki mogli być zbawieni i pobłogosławieni w Nim, Zmartwychwstałym.
Pierwszy i drugi List do Koryntian, choć różniące się w swoim przesłaniu, to jednak w całościowym ujęciu stanowią największą część Nowego Testamentu, gdyż obydwa Listy obejmują w sumie 29 rozdziałów. Niemniej niniejszy komentarz zajmuje się tematyką 1 Listu, który Apostoł Paweł napisał podczas swej trzeciej podróży misyjnej nie tylko do Zboru w Koryncie, ale również i do wszystkich, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu. Z tego względu List ten nabiera tym większej powagi i swej aktualności, o której w odniesieniu do Słowa Bożego, nie trzeba nikogo przekonywać. Zawarte w tym Liście dwie zasadnicze kwestie począwszy od krzyża Chrystusowego w rozdziale 1, aż do Zmartwychwstania w 15 rozdziale, nakreślają ramy tematyczne i zasadnicze pouczenia tego listu, które podejmuje niniejszy komentarz. W opisanych ramach czytelnik znajdzie pouczenia w zakresie porządku domu Bożego oraz prawdy o jedności ciała Chrystusowego. Autor komentarza w czytelny sposób przedstawia tematykę tego Listu, który pozwala rozważyć aktualne tematy dzisiejszego chrześcijaństwa.
Listy Jana stanowią szczególną część Nowego Testamentu, gdyż ukazują naturę Bożego życia w wierzących ludziach. Już w czasach pisania tych listów przez Jana było wiele nauk, jak gnostycyzm, które zaprzeczały możliwości posiadania życia wiecznego przez zwykłych ludzi. Uważali oni, że do takiego życia można było dojść jedynie przez wzniosłe poznanie. Apostoł utwierdza jednak swoich adresatów, których traktuje jako rodzinę Bożą, że mieli oni życie wieczne przez wiarę w Syna Bożego i pokazuje w I Liście cechy tego życia.
Drugi List przedstawia czytelnikowi na przykładzie zwykłej rodziny składającej się z wierzącej kobiety i jej dzieci, że jest miłość jako cecha dzieci Bożych, ale ona musi być chroniona prawdą i ostrzega przed antychrystami. List ten jest też pięknym przykładem pasterskiej służby wśród wierzących.
Trzeci List ukazuje z kolei prawdę Bożego życia i służbę dla niej, ale akcentuje przy tym konieczność miłości, której brak może prowadzić do stronniczego zachowania pozbawionego usposobienia Chrystusa.
List do Galacjan jest dokumentem napisanym przez apostoła Pawia, który by skierowany co najmniej do kilku zborów w Galacji. Tematem tego listu jest zdecydowana obrona prawdy Ewangelii, gdyż Galacjanie znaleźli się pod wpływem złych nauczycieli, którzy twierdzili, że sama wiara w Chrystusa i Jego dzieło na krzyżu nie są wystarczające. Zdaniem tych nauczycieli, wierzący ówczesnej Galacji byli zobowiązani również do przestrzegania Prawa z góry Synaj nadanego Mojżeszowi oraz powinni byli dać’ się obrzezać. Przez ten zły wpływ również został podważony autorytet apostoła Pawła.
Dlatego tei kluczowym tematem komentarza na bazie Listu do Galacjan jest kwestia stosunku dzisiejszego chrześcijanina do Prawa z Góry Synaj. List do Galacjan nie utracił nic na swej aktualności, gdyż formalizm, rytualizm i „dobre uczynki” szeroko wypełniają dzisiejsze chrześcijaństwo, lecz niestety zniewalają wolność chrześcijanina w Chrystusie. Tego typu praktyka prowadzi w efekcie do zastąpienia wiary w zbawienne dzieło Chrystusa na krzyżu lub też dąży do błędnego uzupełniania Jego jedynej i doskonałej ofiary na Golgocie.
Pisarz listu mówi o sobie samym jako o słudze „Boga i Pana Jezusa Chrystusa”. Można przypuszczać, z dużym prawdopodobieństwem, że to właśnie Jakub zajmował wiodące miejsce pośród żydowskich wierzących w Jerozolimie (Dz. Ap. 12,17; 15,13; 21,18; Gal.2,12). Dlatego jest on odpowiednią osobą, aby skierować list do dwunastu pokoleń żyjących w rozproszeniu. Do nich właśnie kieruje swe pozdrowienia w pierwszym wersecie.
List Jakuba bardzo długo był błędnie rozumiany i odrzucany przez wierzących, którzy nie rozpoznali jego szczególnego charakteru. List ten bowiem jest odpowiedzią na problemy pierwszego chrześcijaństwa, kiedy to wierzący pochodzący z Żydów nie byli jeszcze odłączeni całkowicie od swego systemu religijnego. Z tego powodu niektórzy uważają, że list ten nie ma bezpośredniego odniesienia do naszych czasów, ponieważ nauka dotycząca Kościoła i jego niebiańskich błogosławieństw została już objawiona. Ale w obecnych czasach prawdziwi chrześcijanie żyją również pośród wielkiej rzeszy nominalnych wyznawców, którzy, podobnie jak dwanaście pokoleń, nie są poganami, ale wyznają prawdziwego Boga. Dlatego ten list, choć dotyczył pierwszego etapu chrześcijaństwa, ma też zastosowanie do jego ostatniego okresu.
Bożym celem dla naszego życia jest to, abyśmy stawali się coraz bardziej podobni do Jego Syna. Jak mamy to osiągnąć? Co powinniśmy uczynić i jakie środki dał nam Bóg do dyspozycji, abyśmy już teraz ten cel mogli realizować?
Klucz tkwi w tym, by pozwalać się kształtować i zmieniać na wzór Pana Jezusa. Mistrz powiedział: „Uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego (łagodnego) serca” (Mat. 11,29). Dokładnie o to chodzi w tej książce. Kieruje ona naszą uwagę na cechę, którą nasz Pan w doskonały sposób odzwierciedlał – na łagodność.
Odwołując się do różnych zdarzeń z życia Pana Jezusa oraz wielu przykładów z historii Kościoła, autor zachęca czytelnika do okazywania łagodności względem Boga i ludzi, a tym samym do wstępowania w ślady Mistrza.
Dogłębne studiowanie tego ważnego tematu przynosi korzyść i niesie wielkie błogosławieństwo. Proponujemy przestudiować te 30 rozważań w ciągu miesiąca, po jednym na każdy dzień – zawsze z otwartą Biblią. Niech ich przesłanie ma wpływ na nasze życie.
Istnieje wiele religii i religijnych systemów. Wszystkie one roszczą sobie prawo do posiadania jedynie słusznej nauki i prowadzenia jedynie słuszną drogą. Rzymski katolik pokłada ufność w swoim „nieomylnym, jedynie zbawczym Kościele”. Tę samą ufność okazują również mahometanie, hinduiści, wyznawcy braminizmu i wszyscy są przekonani o osiągnięciu zbawienia tylko dzięki ich religijnym przekonaniom.
Człowiek taki, jakim jest z natury, jest gotów narzucić sobie znoszenie niedostatku, poddaje się egzorcyzmom, praktykuje spowiedź, wyznawanie win, podejmuje walkę i żywi nadzieję – serce jednak nadal pozostaje puste, sumienie obciążone, a dusza nie zaznaje spokoju. Przynależność do jakiegokolwiek kościoła lub wyznania nigdy nie może zbawić. Istnieje bowiem tylko Jeden, Jedyny, który może to zrobić: Jezus Chrystus.
Szukaj Jezusa i Jego światłości, Poza Nim nic nie jest w stanie ci pomóc!
List do Tytusa przedstawia na pierwszym planie tematykę zewnętrznego porządku w Zgromadzeniu (Kościele), które jest przedstawione tutaj w charakterze domu Bożego. W kilku miejscach tego Listu jest mowa również o fałszywej nauce. Chrześcijański sposób życia i chrześcijańska nauka nie stanowią dwóch osobnych kwestii, lecz należą razem do siebie nawzajem. Właściwie w ten sposób można by krótko streścić zawartość tego dokumentu Słowa Bożego: nauka i praktyka znajdują tutaj wyraźne połączenie. Ukazana w tym Liście łaska Boża przynosi zbawienie dla wszystkich ludzi, ale staje się narzędziem Bożego pouczenia dla tych, którzy tą łaskę szczerze z wiarą przyjęli, aby mogli prowadzić od tego momentu życie podobające się Bogu.